SEV EMRİ

" Sev " dedi dün gece bir derviþ bana,
Sevmenin sýrrýna ermeyi sevdim.
Elleri semâda, dilinde dua,
Onu o haldeyken görmeyi sevdim.

Bir anda bin yýllýk nasihat aldým,
Kayboldu, yanýmdan, derine daldým,
Bir heykel misâli, öylece kaldým,
Ondan aldýðýmý vermeyi sevdim.

Yüce Yaradaným, sevmiþ yaratmýþ,
Bülbüle sevdayý onda aratmýþ,
Aþkýn kokusunu içine katmýþ,
Gülü dalýndayken, dermeyi sevdim.

Bâzan anadýr o, bazan da yar’dýr,
Zümrüttür, yakuttur, tam bin ayardýr,
Ondan daha güzel baþka ne vardýr,
Kadýný, kýnayý, sürmeyi sevdim.

Yaðan kar, esen yel, yakan güneþi,
Ayný aðýrlýkta, yüz ile beþi,
Sarý siyah demem, insan kardeþi,
Âlemi, Âdemi, sarmayý sevdim.

Þu çiçek, þu fidan, niye solmuþtur,
Hangi mucit neyi, nerden bulmuþtur,
Nedir, neden, niçin, nasýl olmuþtur,
Öðrenmek için ben, sormayý sevdim.

Bu duyguyla düzen verdi sazýma,
Saygýyla razýyým, alýn yazýma,
Sadýk kaldým, yüreðime özüme,
Verdiðim sözlerde, durmayý sevdim.

Varlýk âleminde hedefim BÝR’ di,
Her dua içimde derdi bitirdi,
Rabbimin nimeti þükür getirdi,
Gönül sofrasýný sermeyi sevdim.

Sosyal Medyada Paylaşın: