ÇÖLDE SİNEM YANIYOR

SÝNEM ÇÖLDE YANIYOR

Tenimi hýrpalasan gönül kapým açýlýr
Nefreti sýralasan, sineme nur saçýlýr
Kalbini aralasan, kanatlanýp uçulur.

Sensiz yaram kanýyor, düþlerime geliver
Sinem çölde yanýyor, ummanýndan damla ver.

Gözlerim sele döndü, baðrýma yaðmur yaðar
Günümün feri söndü, ufkuma gece doðar
Güneþ; olduðun yöndü, zifir ýþýðý boðar.

Döþüm seni anýyor, kollarýna alýver
Sinem çölde yanýyor, ummanýndan damla ver.

Sensizken kavrulurum, virane saðým solum
Rüzgârda savrulurum, yokuþtur bütün yolum
Süsüne vurulurum, ömrüme sisli pulum.

Dalým seni tanýyor, gel gölgemde kalýver
Sinem çölde yanýyor, ummanýndan damla ver.

Hasretten yuva yaptým, sýðýndým duvarýna
Geldiðin yöne baktým, talibim efkârýna
Ateþine gül taktým, meftunum köz nârýna.

Ecel seni banýyor, ruhum cismini över
Sinem çölde yanýyor, ummanýndan damla ver.

KADÝR DURAK
(LEBÝDERYA)

ESER YAZAR ADINA TESCÝLLÝDÝR
KAYNAK GÖSTERÝLMEDEN YAYINLANAMAZ.
Sosyal Medyada Paylaşın: