tertemiz sesler var içinmde bugulu gözlerin acýtýr içimi kavuþmasý zor bu gidiþle bunu düþünmesi bile feci oysa... umutsun sen bir kör yara neydi ki sevmek? neydi umut etmek beklemek mi ? yoksa oturduðun yerde acý çekmek mi ? neydiki sevmek boþ umutlarla haayl kurmak mý ? neydi ki sevmek bu sorunun cevabýný bulamamak mý? neydi ki sevmek karanlýk bi sokakta arkaný dönüp gitmek çaresizce aðlamak neydi ki sevmek? ateþin üzerinde yürümek sessizce sevmek derinden hissetmek.. neydi ki sevmek tutkularýnýn esiri olmak dudaklarýnda ismini mühürlemek görmedðini görür eylemek neydi ki sevmek tutkunun esiri olup kendi içinde tükenmek... kendi kendinin ölüm fermanýný imzalamak bir tükeniþ öyküsü hemde sürünerek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
tugce_zp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.