Ýstanbul’u izliyorum;
Koca þehir uykuda
Milyonlarca beden güne yenik düþmüþ uyuyor.
Uzaktan görünen birkaç evin ýþýðý var ki;
Ýçinde yaþayanlarýn
Cansýz ve hayattan bezmiþ.
Ruh hallerini yansýtýr vaziyette
Belli ki küsmüþler yaþamaya.
Þehri canlý tutma telaþý içinde yanan sokak lambalarý
Geceye inat var güçleri ile ýþýk saçmaya çalýþýrken
Karanlýk sokaklara
Boþunadýr çabalarý;
Gece karanlýk,
Gece uzun,
Soðuk ve korkutucu.
Biraz sonra güneþ doðacak
Yeni umutlar dökülecek sokaklara.
Anlamsýz bir koþuþturmaca saracak tüm þehri.
Yüzlerde bazen sevgi,
Bazen umutsuzluk.
Bazen ise bir boþ vermiþlik hakim olacak
Ýstanbul sokaklarýnda.
Ne gecenin karanlýk yüzü,
Nede günün aydýnlýk hali
Yaþam denilen bu hikayede hiçbir gerçeði gizleyemeyecek.
Zamana ve geceye yenik düþen bu þehirde
Cemal YILDIZ
ÝSTANBUL
05 Eylül 2010