Artýk aynalar bile yalan söyler oldu. Omzumun üzerinden seni gülümsetirler. Her seferinde dönüp heyecanla, bakar oldu . Sefil bir hayalperestin ruhundaki ümitler.
Çöllere mi düþsem Leylam’a gider gibi? Zaten ahvalimde Mecnuna gider gibi. Belki okþardý Necid, sarýp-sarmalardý Sina. Bir sokak çocuðuna sahip çýkarcasýna.
Bir sen bilmiyorsun be nurum! Bir sen duymadýn sesimi! Duy artýk n’olur; vallahi seviyorum. En az sevdiðim kadar cesaretimi.
01/1/2010 Cuma 02:08
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Ziya Aktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.