İstanbul Hep Yarım Kalacak
Seni nasýl anlatsam Ýstanbul
Nerden baþlasam da, aksine sonlardýrmasam seni
Bende ki sen desem, anlar mýsýn
Tutsaklýða mahkum yüreðim, sensizliðim esaret
Kalbim dedim sana, kýþlarýmý hep bahar et
Boranlara dayanamadým bazen, sadece affet
Ýstanbul’a diyemediklerim oldu zamanla elbet
Sen sandým, seni baþkalarýnda aradým
Gözlerine daldým, yine de sana baktým
Bakmak görmek deðilmiþ yalanýna hiç kanmadým
Bakan görmek istediðini görürmüþ, yanýlgýlarýmda anladým
Ýkilemde kalmadým, boþ laflarý ise umursamadým
Büyük þehirlerin en asi kýzýný bir an olsun unutmadým
Mavi denizlerin yüzümü okþayan gizemli meltemi
Martý çýðlýklarýnýn içimdeki bitmeyen sesi
Yaðmur dokunuþlarýnýn hazin felaketi
Yangýnlarýmýn tereddütsüz müspet piþmanlýðý
Nefesim manasýz maatteessüf sensiz
Bu hayat çekilmezdi gelmeseydin, kimsesiz
Anlatmaya aciz kelimelerin birleþmesi þüphesiz yersiz
O yüzden bitmeyecek bu þiir hep yarým kalacak
Her gün bir mýsra eklenecek, ancak yasýmda son bulacak
Kalbim dediðim sonsuzum ise daima Ýstanbul olacak
Yine mýsralar dudaklarýmdan, yaþlar gözlerimden süzüldü
Ýstanbul’u gözümde büyüttüler ya, içimde büyüdü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.