birikti acýlar dirhem dirhem içimizde yüklendik elemleri yüreðimize hamalý olduk ebede... nefsimizde yoktur hýnç insanlara hýr kan emenlere bizdeki hýþým
üþüþtü aç kurtlar akbabalar her dem olduðu gibi ayný sofrada halkýn diþi týrnaðý ediliyor talan gör emekçim gör bir kez daha hýsým akrabasý hünkârýn ondandýr bu vatan millet denen her vakit yalan ezen sömüren görünen görünmeyen zalim el
zaman deli dumrul yutkunma dilini... ol hýrkandan canýndan emmesin sülükler artýk kanýndan yaþama zincirler içinde olmuþsa yüreðimiz hurþat heyhat yeter bu sürüp giden saltanat
iþlenen suç çekilmeyen ceza voltaya çýkan sonsuz hýz yapan kolumuzu evladýmýzý kapan kendine tapan her istibdat trajik canavar susurluk geçmez gayri telkinle sabýrla geçecek olan
duy sela veriliyor emekçim insaným aydýným kap gel kalemini kaðýdýný doðurandýr gömecek olan kiri de pisliði de
Abdulrýzak Kýlýç Sosyal Medyada Paylaşın:
abdulrızakkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.