Söyle Gönlüm

Zordur, lakin
Þair söylemezse yorulur:
Ýçinde, kaynayan bir büyük volkan
Vurur sayfalara,
Püskürür anlam.

Hani, söyler ya Yunus,
Kendi içinde;
Bu dert kavurur
Ben de, beni de,
Söylemesin de,
Ölsün mü Yunus
Hadi söyle...
Çaðlayan sulara bend mi dayanýr,
Biriken acýlar gönül kanatýr.

Uyku dediðin nedir?
Asýl uyuyan akýl kiridir,
Düþünce bilgi, süzülür gelir
Ýmbik, imbik süz gerçekleri
Þairlik, seni senden geçirir.

Yok baþka þey
Aldanman boþa,
Yürek baþka söyler
Dilin de baþka.
Böylesi þairlik uzakta dursun,
Ya dili susun,
Ya kalbi/nden konuþsun.

Bir kazan kurulmuþ gönül yurduna
Alttan Alta yanar içinde mana
Dumaný yükselir þair olunca,
Bulut bulut olur yürek meramý
Yaðar harf harf þair kelamý.

Melik dediðin bir kendi bilir,
Tüm sözlerin aslýnda kendinedir,
Yazar çizer aklý, ruhuyla bir;
Temizler ne varsa düþünde öyle
Hakka yönelmek ister kendince.

(Aðustos 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: