Mor benekli bir ay Her zamanki devingen yolculuðuna baþlayarak Durgun bir ýrmaðýn üzerinden Uzaklara doðru salýna salýna akýyor Gökte yýldýzlar oynaþýyor.
Gecedeyim. Avuçlar dolusu sessizlik Karanlýðýn içinden Dalga dalga taþarak Kül renkli suskunluðumda büyüyor...
Perdeyi aralayýp dýþarýya bakýyorum Erguvanlar, frezyalar, mimozalar suskun Serçeler, üveyikler, sýðýrcýklar derin uykuda olmalýlar. Her gün bir ipekli atlas gibi önüme serilen Ve beni dalgalarýyla coþturan, falezlerine çaðýran O cilveli deniz kucak açmýyor Susuyor, hep susuyor. Yerlerini ezbere bildiðim Ötelerde yanýp sönen deniz fenerleri kayboluyor. Ne yakamozlarý görebiliyorum Ne de onlarý yara yara ufka doðru açýlan balýkçý motorlarýný… Bir sis siliveriyor tüm silüetleri apansýz Kararsýz ve þaþkýn, bir baþýma kalýyorum. Ardýndan hüzünler doluyor gecenin içinde Korkularda yok oluyor ruhuma vuran aydýnlýklar.
Bütün zamanlarýma hükmeden Ýç dünyamýn hiç bitmeyecek sandýðým heyecanlarýný Yitirdiðim mekânlarda, zamanlarda arýyorum. Ne ansýzýn terk edip giden seviler Ne de onlarýn dudaklarýmda alevden izleri kalýyor geriye. Bulamýyorum.
Kimselerin tanýmadýðý bu kentte Bir yaðmur tanesi gibi yalnýz kalmak Veya aydýnlýk, þafaklarda eriyorken Ayrýlýðýn acýsýný kara kara düþünmek Ne deðin güç þey deðil mi?
Oysa ben, bitimsiz acýlardan sarhoþum þimdi Güçsüz bir öfkenin parýltýlarýyla Sen, kendini beðenmiþ sýkýca düþlerin Anlamsýz coþkusunu þarkýlarda söylerken Damarlarýma yalnýzlýðýn korkunç iþkencelerini çizen Gözyaþlarýma bakýyorum ben. Þimdi dumanlarý tarýyor, korkuyla diz çökmüþ göz kapaklarým.
Bir çýðlýk, gidince hüzünler býrakan Kaybolmuþ bir sevgili için Marguerite Duras’ýn yaptýðý gibi ‘Ýngiliz Sevgili’ye benzer bir romana Çýlgýnca tüketilen bir geçmiþi ’Onun ilk gülümsemesini ve son ihanetini Birlikte yazmalýsýn! ” diyerek haykýrýyor.
Bu gece ellerim baðlý, duygularým yitik… Bu gece ýstýraba doymalýyým! Bu gecenin ilk cümlelerini böyle yazmalýyým.
Gecenin sonunda Avuçlar dolusu sessizliðin seslerle buluþtuðu anda Baþka bir ben olmalýyým. Mor benekli ay’a Bu ayrýlýk, olaðanüstü bir romana dönüþmeden “Beni almadan gitme! ” diye yalvarmalýyým.
Necdet Arslan Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet ARSLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.