çýplak topraðýnda açan gülmü sandýn yüreðimi;
kýzýlýndan arta kalan deðildi kýrmýzým !!! asla...
saðnak yaðmurlarýna mayaladýðýn bulutlarýnýn gecesiydi dün;
pencerende soðukluðuna titreyen yavru serçe,
fýrtýnana yorgun düþmüþ haliyle,
kanatlarýný çýrpamayacak kadar yorgun...
tüyleri ýslakmý ýslak;
gursaðý aþksýz,
boynu sýcaðýna bükülmüþken ;
nefesinin tutku mürekkebiyle yazdý adýný ,
beyazýnda sayfaydý cam yüreðin...
ne kavmine aldýn;
nede avuçlarýnda merhametine kur tuttun ...
buðday tanesi kadar razýlýðýmý ömrüme fazla gördükçe ....
ve sen hep haklýydýn ..... ben mi ????
adressiz gurbet yarattým yüreðimde, cesaretmi adýn , madem öyle gelsene;
yaþanmadýðým baharlardý alýp yeþili giden, se , sensen ozaman oku....
anlamadým özür !!!!!
ölümmü;
senden , nefesi kalmadýkça sadece yalan...
ben yetim kaldým , sen sultan....
cellladý sensin buyruðun ,
adým kýsa , cezam bilmem kaç,
basamaklarda kaldý adýmlarýn tahtýna ...
canýna , canlar saðlsun ,
ama son defa gül....
gök yüzünde dolunay;
yer yüzünde akdeniz saçlarýn...
yorgunum.......
sana aþýk olacak kadar , uzak bir yoldam geldim...
senmisin sesime ses veren ,
yoksa benmi kaldým ;
mutluluðuna vakitsizce ertelenen...
isimsiz þiirler karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.