ARSIZ RUHUMUZ

Ruhu sefil insanlardýk
Zenginlik üstümüzden düþtü.

Bir yamalý hýrka,
Sarý- kýzýl kuru yapraklý,
ruhu sýcak bir sonbahar sabahýnda,
bir bardak sýcak çaydý
bizi mutlu edecek tek þey
Onu da bulamadýk
Ruhumuz artýk aksak,ortada kaldýk.

Oysa papatyalar kadar beyazdý umutlarýmýz
Azýcýk aþ yeterdi kaygýsýz olmasý için baþýmýzýn
Olmazsa olmaz, odamýzda
duvarda asýlý Kuran’ýmýz
yeþil olmasý makbul
altýn sýrma iþli kadife kýlýfýnýn
Güneþ gibi aydýnlatýrdý
Kýþýn bazen ýsýnan fakir odamýzý

Biraz buðulu yer yer ýslak penceremizde
bir kuru bilge aðacýn dallarý
kimseye gösteremediðimiz
utancýmýza,korkumuza,gözyaþýmýza
her anýmýza tanýk aileden biri...

Hayat gibi çok renkliydi ya
Divan örtüleri en çiçeklisinden
Nereden arttýðý unutulmuþ kumaþlardan
soðuk duvarlara düþman samimi yastýklar

Þimdi hayatýmýz kadar renksiz mobilyalar
birbiriyle de uyumlu yastýklar
hem öyle artýk kumaþlardan da deðil hani.

Ne bilirdik,kimse de anlatmamýþtý
O artýk kumaþlarmýþ mutsuzluðun þifasý
Biz iyi edelim derken
hasta etmiþiz nefs peþinde
koþan arsýz ruhumuzu.

Sosyal Medyada Paylaşın: