ALİM
Vay be Âlim
Hoyrat yiðidim
Ümidim
Kanlý býçaðým
Tüten ocaðým
Servi boylum
Bükülmez dalým
Çatýk kaþlým
Dalgýn bakýþlým
Vay be Âlim
Hangi yüce dað ki sana geçit veremez
Hangi eþkýya ki senden aman dilemez
Hangi yýrtýk bohçalar
Hangi ulvi yalanlar
Hangi büyük talanlar
Titremezlerdi ki ismin anýlmasýn
Vay be Alim
Kim derdi bu hallere düþeceðini
Söyleseler inanýr mýydýn ?
Koskoca Vataný sýrtýna almýþ
Çýkmaya çalýþýnken yokuþlarý
Yardým isteyeceðin
Elimden tutun diyeceðin
Kimin aklýna gelirdi
Vay be Alim
Nasýlda tutmuþtuk ülkenin iki ucundan
Bir yanda sen, öbüründe ben
Nasýlda çýrpmýþtýk tozunu, kilimlerin
Söküklerini yamamýþtýk, kan revan tenlerin
Onarmýþtýk acýyan yanlarýný, yüreðimizin
Mabedimizdeki ahtapotlarý,
Gönül Kâbelerimizdeki ayrýk otlarýný söküp
Kanayan yaralarýmýza, tuz
Bükülmeye çalýþýlan bileklerimize ilmikler atmýþtýk
Tecelli pýnarýndan
Vay be Alim
Sen ve bendik iki sevdalý, senle ben
Öksüzün gözyaþýndan
Yoksulun ak saçýndan
Köylünün nasýrlý ellerinden derlenmiþ oyunu bozacak
Sevdamýzýn çeyiz sandýðýndan çalýnmýþ
Bakir iklimlerimizi kirleten yaban arýlarýný
Savuracak
Senle ben
Vay be Alim
Kim derdi bu hallere düþeceðini kim ?!..
Kaldýrýmlar
Köþe baþlarý
Kedi yavrularý
Çöp kargalarý tanýrlardý seni
Tanýrlardý yüce daðlar
Issýz vadiler
Çorak topraklarda
Yýrtýk potinlerinin
Topraða balyoz gibi iniþlerini
Vay be Alim
Dün gidiþine baktým ya ardýndan
Saraylar göçtü üstüme
Yumruklamayý çoktan unutmuþum duvarlarý
Ayaklarýmda zorlandý beni taþýrken
Burnumun direði sýzladý desem kelime yetersiz kalýr
Çekselerdi þah damarýmý, görmeseydim
Vay be Alim
Dava arkadaþým
Okuldaþým
Çiledaþým
O son gidiþin var ya...
Vay be Alim
Küheylaným
Candaþým
Yandaþým
Gözyaþým
Kartal bakýþlým
Keþke ardýndan bakmasaydým
Kaldýrýmlarý sarsan ayaklarýnýn sürünüþünü
Hedefe fýrlayacak gibi duran haþmetinin bükülüþünü
Görmeseydim
Vay be Alim
Dün Vatan kurtaracaktýk
Þimdi;
Sen Vatan haini, bense bir hiç
Ýnandýramazsýn kimseye üç çocukla aç kaldýðýný
Ölsen de açlýktan, inandýramazsýn
Mum ýþýðýnda otuz gün kaldýðýný
Anlatamazsýn...
Bu koca þehirde
Koca þehrin perili adalarýnda…
Kim inanýr bu kalabalýkta yapayalnýz kaldýðýna
Aç kalmak daðlarda.
Sularýn donuk
Hayatýn sönük olduðu yerler var ya
Oralarda....
Vay be Alim
O gidiþin var ya
Ýçimde depremler yaratan
Ant içtiðimiz günlerin defterini yüzüme vuran
Keskin virajlarý düzleyip
Azgýn azmanlarý zincire vuran
O eski
Ta eski günleri...
Önüme toplayýp atýþýn
Saatlerce yön vermeye çalýþtýðýn gür saçlarýný
Hazan yapraklarý gibi
Avuçlayýþýn…
Buna ne yürek dayanýr, ne bilek
Vay be Alim
Beynime geçmiþi çaktýn da gittin
Ýçimde surlarý yýktýn da gittin
Yiðit arkadaþým
Gençlik aþým
Karýndaþým
Biz ney üflemedik zamana üflendik
Kahrolasý yokluk büktü boynumuzu
Küflendik
Soysuzlar
Yaban arýlarý
Oturuyorlar kilimimizde
Bal yapmaya izin vermediler
Korktular þifamýzdan
Korktular kovulmaktan
Yalancý cennetlerine…
Vay be Alim
Yoldaþým
O son gidiþini görmeseydim keþke
Kýymýk gibi yüreðime saplanan kaburga kemiklerini
Topraðý okþarcasýna sürünen ayaklarýný
Yorgun gözlerindeki derin duygularý görmeseydim
Vay be Alim
Abdurrahim KÜÇÜK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.