Yakama yapýþan amansýz tasa;
Býrak da birazcýk þen olsun gönül.
Kerem’le Aslý’yý yaktýran yasa;
Býrak da birazcýk þen olsun gönül.
Düþürdün narýna aldýn yoðurdun,
Þimdiye yanardað olsan soðurdun.
Her sabah yeniden gamlý doðurdun,
Býrak da birazcýk þen olsun gönül.
Gönül kafesinde çýrpýndý durdu,
Viraneye döndü sayende yurdu.
Acý dalga dalga sineye vurdu,
Býrak da birazcýk þen olsun gönül.
Feyzi’yim geçiyor günlerim kara,
Yaþamým boyunca sýðaným dara.
Yeter düþürdüðün gönlümü zara,
Býrak da birazcýk þen olsun gönül.