Küflü Yağmur Bulutu

Kuþ tüyü misali hayat
Alabildiðine kirli beyaz
Rüzgara emanet etmiþ kendini
Göçer durur acý bir yalan gibi.

Umut yeþertir kanatlarýndan
Ölüme dair beklentilerden
Farkýndadýr ergenlikteki bir kýz kadar;
Çalan son senfonisi bu yaþamýn.

Utanýlasý yalnýzlýðý vardýr sende
Homurdayan küflü yaðmur bulutunun
Ama sen hala fukara kibirle
Gökyüzündeyim diye övünmedesin.

Gör isterdim gerçekleri;
Buluttan deðil de yerdeki fidandan...
Sosyal Medyada Paylaşın: