HAYALET

yaðmurlu bir aksamda bulmustum onu
aðlýyordu hýçkýrýklariçinde
bellikisevdiðinden ayrýlmýstý
ölümden baska düþüncesi yoktu belki o an
bu dunyaya isyanýný haykýrýyordu
zalimler sehrinden oda payýný almýstý
yanýnayanastýðýmda korkudan titiriyordu
ve ben sadece korkma diyordum
ýþýklar sönüktü ve gece karanlýk
kimseye güven kalmamýstý
sadece içindeki derin haykýrmayý duyuyordum
oracýkta o kadar kötülüðün içinde býrakamazdým
hadi dedim sessizve içten ürkütmeden
sanki buna mecbur gibi hissettim kendimi
belkide mecburdum vicdaným itiyordu
usulusul kalkýp ayaða nereye dedi
korku dolu gözlerinle titireyerek
belkide haklýydý kim bu diyordu
bana neden yardým ediyor niçin
ama bildiðim tek sey seni orda býrakmamamdý
biliyordum býrakýrsam gözüme uyku girmeyecek
sabaha kadar uyuyamayacaktým
yaðmur cok ýslatmýstý üþüyorduk ikimizde
hemen eve gittik sobanýn önünden hiç kalkmadý
belliki cok üþümüþtü vede ýslaktý
ona giyecek birseyler verdim
ve yataðýný tam sobanýn yanýna kurdum
sabaha kadar sýcak bir yerde uyusun hasta olmasýn
sabah kaltýðýmda yoktu gitmiþti
aramaya baþladým baþýna birsey gelmesindiye
bulduðum yere ve heryere baktým
amayok hiç biryerde yoktu sanki yok olmustu
sonra evegeldim 3 gün önce aldýðým gazete hale masada duruyordu
okumamýþtým bir gözgezdiriyim dedim
aman allahým benim bulduðum kiþi
gazetedeydi aman allahým
budane 4 gün önce tam onu bulduðum yerde
ölü olarak bulunmuþ ve gazeteye cýkmýstý
ama nasýl olur ben onu eve getirmiþtim
yataðýný sermiþ onu misafir etmiþtim
demekki o
Sosyal Medyada Paylaşın: