yangýnlarýmdan kacar gibi kaçtým senden kaybettirdim kendimi gözlerinin maviliðinde hiç bir iz taþýmýyorsun artýk benden sürgünlendim yüreðinin derinliklerinden kayýplara býraktým kendimi hiç boþuna arama sakýn kendimi bulunmazlara hapsettim ben
adýmý sildirdim kütükten sulietimi deðiþtirdim senin var olabileceðin bütün þehirlerden soyutladým kendimi düþebileceðin bütün yollardan sildim ayak izlerimi bakabileceðin en uçsuz ufuklardan kaçýrdým gözlerimi duyabileceðin heryerden çektim sözlerimi artýk düþme arkama arama bulman imkansýz beni..
tanýyabileceðin bütün dostlarýmdan ayrýldým nerede olduðumu hiç kimse bilmeyecek boþuna dilini yorma sorgulamaktan çünkü onlarda bilmeyecek senin gibi kayýp ilanlarý verme gazete küpürlerine ben senden bile bile ayrýldým
bir müddet sonra nasýl olsa unutursun boþuna aramakla zamanýný heba etme dökme gözlerinden incileri gün gelir döktüðüne piþman olursun kurumasýn maviye çalan gözlerin deðmez nehirleri kurutmak bile bile ladesti zaten bizimkisi artýk oyun bitti...
unuturmuyum zamanla bende seni orasý meçhul kalbimi zincirledim rüyalarýma kilit vurdum yanlýzlýða kýydým nikahý kendimle baþbaþayým artýk bana yazýldý bu aþkýn günahý sen rahat ol senin günahlarýnada razýyým ben yeterki sen unut beni...
bundan sonra acýlara ev sahipliði yapacaðým duvarlarýný vebalimle ördüm sevaplarým yerleyeksan olacak boynuma ilmeklenmiþ bir kör düðüm yakama yapýþanlardan ancak nefesimi verdiðimde kurtulacaðým
kýzacaksýn, küfredeceksin lanet rüzgarlarýný estireceksin yüreðinde bi süre sonra öfkeler yerini alacak gözlerinde kan kusacaksýn kabulümsün yalvarýrým sana cevapsýz sorulara sual aramaya kalkma arkamda hiç bi iz býrakmadým sana hiç bir not düþmedim yýlzdýzlarýn uçlarýna hiç bir sýrrýmý açmadým ayýn sessizliðine ve hiç bir açýk býrakmadým güneþin kuçaðýna
ne yýldýzlara bak, uçlarýnda seni bulurum diye nede ayýn sessizliðine býrak serzeniþlerini sabahlarý boþuna oturma pencere önlerinde ben yokum orada izleme boþuna güneþin doðuþunu hiç bir zaman olmayacaðým orada ben
ellerini açýp dualardan medet umma sakýn bu gidiþin dönüþü asla olmayacak unuttur gözlerini, unuttur yüreðini bu ayrýlýðýn adý hiç bir zaman konmayacak
Ozan Özdemir / 30 Aðustos 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan75 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.