KORKUYORUM

kayýp sözcükler arasýnda arýyorum kendimi
nerdeyim ben, hangi iki dudaðýn arasýndayým
mahkumiyetim hangi yüreðin koðuþunda
yada hangi tuzak yüreklerde çýrpýnýyor sevdam
kendimi ne zaman nerede yitirdiðimi bile bilmiyorum
ve kan tutmuþ gözlerimin
ve anlamýný yitirmiþ sözlerimin
üst üstüne yýðýlan çeliþkilerimin
her gecen gün artan tedirginliðimin
sebebini bile bilmezken
cevabý olmayan sorularý kendime sormaya gücüm yetmiyor
boðuluyorum...

sýðýnacak o kadar liman varken
denizin ortasýnda yörüngesini kaybetmiþ gibiyim
ölüm yorgunluðu kaplamýþ gibi her yanýma
karanlýða boyun eðmiþ gizli kentler gibiyim
içimde inþaa ettiðim duygular birer birer yýkýlýyor
kargalarýn tarlasýnda korkuluktan farkým yok
yavaþ yavaþ eriyor, azar azar
bitiyorum...

beþ para etmez sevdalara yaptýðým yatýrýmlar
her geçen gün beni iflasa sürüklüyor
dünüme yüz çevirip medet umduðum yarýnlar
daha ertesi olmadan yaralamaya baþlýyor
plansýz hayatýma ektiðim umutlar
dalýndan koparýlmýþ bir meyve gibi çürüyor
niceleri uðruna kopardýðým kýyametler
bugün kendi baþýma kopuyor
nefes alamýyorum
daralýyorum...

pas tutmuþ acýlarýmla bi baþýmayým
bentleri yarmýþ seller gibi içimdeki öfkeler
acizliðime kapýlýp sýkýntýlarýma sýktýðým kurþunlar
gelir þimdi masumiyetliðimi deler
bir yýlan gibi üzerime çoraklanan acýlar
damýtýr zehrini derin düþüncelerime
hücrelerimde hissederim
acýlarýn kana karýþmýþ halini
soðuk rüzgarlar eser içimde
ter boþalýrcasýna dökülürüm hayatýn oluklarýndan
yýkýcý olan ne varsa yürür üstüme üstüme
sýkýlýyorum...

duygulara vurduðum prangalar eskimiþ
yol geçene dönmüþ kalbimin köprüleri
farklý farklý simalar kol gezer yüreðimin patiksýnda
hani derler ya gelen gideni aratýrmýþ
ahlar ve vahlar yazar anlýmýn pilakasýnda
içimdeki çýðlýklar pusturulmuþ
suskunluðumun esiri olmuþum
gözlerim vahþi bir atýn hýrçýn kiþnemeleri gibiyken
þimdi giden aþklarýn arkasýndan bön bön bakmaktayým

iklimler deðiþti insanlar deðiþti
deðiþmeyen tek þey ben kaldým
sanýrým deðiþmeyede pek niyetim yok
aþkýnda zulmünde en alasýný ben aldým..
artýk sevmekten caydým
korkuyorum....

Ozan Özdemir

Sosyal Medyada Paylaşın: