BİR ADAM

Bir adam, sýrt üstü yerde yatýyor.
Dizlerinin üstüne sýyrýlmýþ, pantolonu.
Utangaç sarý tozlar sarmýþ, her yanýný.
Gözleri devrilmiþ, sessiz çýðlýklarýn üstüne.
Zayýf bedeni yük olmuyor sanki, izleyenlere.
Ayaðýna geçirilmiþ bir iple, sýrt üstü sürükleniyor.

Dört beþ adam yapýþmýþ, ipin diðer ucuna.
Çocuk bahçesinde oyun oynar gibi doðallar.

Maske neyi gizler ki, küçük dünyalarýný belki.
Belki de tokat taþýyan oyuncak bir trenin, vagonlarýný.
Yüreklerine akýtamadýklarý güç, birikmiþ bileklerinde.
Birleþmiþ acý hamurlu eller, zavallý bir ipin çevresinde.
Vicdan azabýna çýkan yolda, geçmiþle hesaplaþýyorlar.
Güneþ altýn damlalarla aðlýyor, insan oðlunun nesline.

Acý ile sürüklenen yüreði, sanat baðrýna basýyor.
Bir tabloya taþýnýyor yakýþýklý genç adam.

Küçük düþürücü böcekler, terk ediyor bedenini.
Ölüm kokusu, usta fýrça darbeleriyle yok ediliyor.
Kum dolan gözlerini, deniz kýzlarý yýkýyor.
Onurlu çiçekler açýyor, sabýr kemikli yüzünde.
Gökyüzünden, merhametli ýþýklar damlýyor.
Ay dede bir masal anlatýp, tüm acýlarý uyutuyor.



Sosyal Medyada Paylaşın: