KADIN & ADAM

KADIN:
Bavulu hazýrdý,biletini almýþtý,
Beklendiðini biliyordu fakat çaðrýlmamýþtý,
Gece hiç uyumadý,
Sigara içmiyordu ama baþý duman dumandý,
Gitmelimiydi yoksa vazmý geçmeli kararsýzdý,
Giderse bitecekti oysa çok seviyordu,
Sevdiðini bir kezde olsa görmek isterdi,
Bu sevdasý her þeye bedel ve çok deðerliydi,
Bir an düþündü,
Ya gidince bitiremezsem ya daha çok baðlanýrsam,
Birden beyninde þimþekler çaktý,
Bütün bedeni titredi,oda biliyordu,
Asla yeni bir baþlangýç olmayacaktý…

Gün aðarmaya yüz tuttukça
Otobüsün saati yaklaþtýkça ,
Heyacaný artýyor,dermaný kesiliyordu,
Ne kadar zordu gitmek yada gitmemek arasýnda karar vermek.
Ezan sesiyle irkildi bir an sabah olmak üzereydi,
Ve balkona çýktý derin derin nefes aldý,
Ellerini semaya açtý gözlerinden yaðmurlar boþaldý,
Ve duaya baþladý,
ALLAHIM bu kaderi sen yazdýn,
Bu kadar acýyý hak edecek ne yaptým,
Ben sana sýðýndým beni çaresiz býrakma…
Veee duvara yaslandý,
O an belkide yüz yýl yaþlandý,
Zayýf kalbi yavaþladý,
Ve uyumaya baþladý,
Uyudu…
Uyudu…
Uyudu…
Ve hiç uyanmadý….

ADAM:
Adam o gün erkenden kalktý týraþýný oldu tkýmýný giydi,
Ve otogara giden ilk dolmuþa bindi,
Oda biliyordu vakit çok erkendi,
Ve vaktinden önce gelmiþti.
Gelen otobüs peronlarýna doðru yol aldý,
Gara giren her otobüse telaþla bakýndý,
Otobüslerin önündeki levhalara gözü takýldý,
Acaba acaba nerden geliyorlardý,
Bir an düþündü;
Acaba sað taraftamý oturuyor,
Yada sol taraftamýydý,
Yolda mola vermiþmi,yemek yemiþmiydi...

Birden anýmsadý gece hiç uyumamýþtý,
Ara sýra dalsada gözlerini yummamýþtý,
Heyecandan olsa gerek diye düþündü,
Nede olsa beklenen çok uzaktan geliyordu,
Yok yok dedi: uzak olamaz
Canýnda nefesinde sol yanýnda hissettiði biri uzakta olamazdý,
Uzak kelimesi mecazi anlamdý
Yüreðimdeki bu kadar yakýn kiþi uzaktan gelemez diye iç geçirdi…
Her dakika çok uzun geçiyordu,
Takvimdemi bir yanlýþlýk vardý,
Yoksa saatimi yanlýþ anlamýþtý...

Bir anda ter bastý..
Tam beþ saattir ayaktaydý,
Birden susadýðýný sonra yorulduðunu anýmsadý,
En yakýn büfeden bir su aldý,
Ama gidip bir banka oturmadý,
Duvarýn dibine çöktü…
Gözlerini ufka dikti…
Ve baktý…
Baktý…
Baktý………………

DUDU BAYRAM 01 EYLÜL 2010

Sosyal Medyada Paylaşın: