Bir Evde İki Düşman

BÝR EVDE ÝKÝ DÜÞMAN

Bilmiyorum bendemi bütün kusur kabahat?
Bir kerecik gülmüyor benim yüzüme hayat,
Þimdi çýkmaz yollarda durmadan koþuyorum,
Bir evde iki düþman çaresiz yaþýyorum.

Sabýr en büyük silah, sukut bir tek limaným,
Gençliðim harcanýyor, tükeniyor zamaným,
Bu nasýl bir tahammül inan ki þaþýyorum,
Bir evde iki düþman çaresiz yaþýyorum.

Ýsyana gücüm yoktur, kýrýk kolum kanadým,
Mutluluk getirmiyor ne sabrým ne inadým,
Öyle hüzünlüyüm ki dolup ta taþýyorum,
Bir evde iki düþman çaresiz yaþýyorum.

Katlandýðým bu çile mazinin hatýrýna,
Yoksa çeker giderdim kýymet bilen birine,
Yalnýzken yataðýmda her gece üþüyorum,
Bir evde iki düþman çaresiz yaþýyorum.

Tattýðým bu dramý kimseye söyleyemem,
Aþksýzlýktan ölsem de yeniden sev diyemem,
Bunca badireleri zorlukla aþýyorum,
Bir evde iki düþman çaresiz yaþýyorum.

Fikri pýnarlý
Sosyal Medyada Paylaşın: