Sihirli bir okul otobüsünde yolluksuz geziniyorum koltuk numaram ayný yanýmda oturanlar ayný þoför ayný yol hep ayný yol zaman ise beni sadece yaþlandýrýyor
Yangýn yerine çevirdim evimin bahçesini ellerimle topladýðým maydanozlarýn suyunu avuçlarýmda sýkýverdim zaten bir sýkýmlýk canlarý vardý domateslerin üstüne basýverdim onlara benden baþka kimse bakamazdý
önce fare zehiri içtim sonra bir fincan türk kahvesi köpüðü bol oldu tadý da bir hoþ
yangýn yerine çevirdim evimin bahçesini üstüme düþen karadutlarýn izini gömleðimden yýrtýp attým birkaç tekme attým aðacýn gövdesine dutlar üstüme düþtü sanýrým bu iþi de biraz abarttým.
Bir tekne kiralayýp yanýma yanlýzca oltalarýmý aldým açýklarda balýk tuttum yaþlý balýkçý gibi olmak istedim olamadým sigaram bitti geri döndüm þöyle bir nefes çektim bir kaç dakika daha önce öldüm.
zamanla insanlar birbirilerine benzerler hiçkimse onlarý anlamaz kesinlikle bir hata vardýr ve sorumlusu o deðildir kesinlikle... bir köprüden kendini aþaðýya atýyorsan yaþama ihtimalin az da olsa vardýr az da olsa ancak yolcular deðiþmez araba deðiþmez otobüs deðiþmez yanýnda oturanlar deðiþmez zaman zaman ise seni sadece yaþlandýrýr Sosyal Medyada Paylaşın:
umut kuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.