Mahkum etteim kendimi sensizliðe doðrularýmý yaþamak için mahkumiyetimi bitirmek istedim. Yaþanmamýþ hayallerim, isyan ettiler geçmiþime dört bir tarafýmda þimdi demir parmaklýklar; piþmanlýklarým, eðerlerim, keþkelerimle kapalý. Þimdi istesemde bitmiyor mahkumiyetim. Ne konacak bir dal buldu, ne barýnacakbir yuva yüreðimin kuþlarý hep kanat çýrpýp durdular mevsimler boyu. Çiçek açamadý yüreðimin dallarý kopardýlar teker,teker koparýlan o dallar yere düþerken gözpýnarlarýmdaki yaþlar kurudu yüreðim öyle kýrgýndý ki! Mahkumiyetimi bitiremedim ben sen yoksun artýk þimdi baharlar gelsede,gelmesede uçmuyor yürek kelebeklerim birer günlük ömürleri ile hep veda edip gittiler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.