Çay Destanı
Semaverin derunu baþlar içli besteye.
Bir ýþýk huzmesidir çaðýrýlan desteye.
Ýlaç olur sineye suyun an has türküsü.
Huzur dem alýr suda dayanýr küpeþteye.
Demlik nefesin tutar gözleri buðu buðu.
Gizemli hâl doldurur bardaktaki boþluðu.
Ýnsicam þarký olur þýngýrdar kaþýk bardak.
Yudum yudum içilen ince zarif bir kuðu.
Söz biter füsun baþlar damakta iz býrakýr.
Gamzesi yakan çiçek bülbül olur da þakýr.
Dem alýr zaman ve an þeker karýþýr çaya.
Yâr acý çayý demler yadýnda tadý kalýr.
Gözdedir kâþanede yârin demlediði çay.
Ayrý bir hazla doðar yârle beraberken ay.
Ünsiyet kapýsýný aralayýp kapatýr.
Yârdeki bu hâlleri naz mahreçli füsun say.
Eli deðse demliðe haz deryasýna döner.
Olmadýðý mekanda bir bir ýþýklar söner.
Çayýn rengi çözülür ve suyun baþý döner.
Onu solur tüm mekan temennaya durur yer.
Saray bahçelerinde salýnýrken hayali.
Dönüp dönüp de bakar geçip giden ahali.
Semaverle demliðe itibar ondan gelir.
Güzeldir gönül çeler albenili her hâli.
Adýnda destelenir güllerin en güzeli.
Dudaklarý karanfil sanki ak zambak eli.
Misal odur afete gönle düþen ateþ kor.
Nefesi bazen yakar bazense bahar yeli.
Cümle güzelliðiyle sel olur gönle dolar.
Gülüþü iþler içe güller kýskanýr solar.
Renk olur suda adý açar güller misali.
Buðusu gözlere nem su aðlar saçýn yolar.
Huzur çaðlayanýndan iner tevazu ile.
Semaver ketumlaþýr ve demlik gelir dile.
Sebil olur güzellik inzivadadýr çile.
Yâr küsüp gitti artýk geri gelmez nafile…
Ankara,30.08.2010 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.