hergünüm bir yangýn
hergünüm bir hüsran þimdilerde
sabah kalktýgýmda yoksa kokun hala ellerimde
yoksa gözlerinin izi gözledrimde
ne yapsam boþa
ne söylesek olmuyor iþte
gel demek isterdim bende býrak herseyi biran önce
ne dilimden dökülür sözcükler nede cesaretim var gel demeye
ayný gökyüzünün altýnda alabildigince uzagýmdasýn
dokunamýyorum yasayamýyorum koklayamýyorum
hissedemiyorum nefesini yanýbasýmda
umutsuzlugun en cýkmazýnda
karanlýk dar sokaklarda
her adýmda seni anýyorum seni arýyorum
yarýnlarýmda görebilmek seni güzel olsada
bugünümde sensizligimde yanlýlýzgýmý yasýyorum
gel diyemiyorum gel demek istesemde
gelsen sevgilim uzak sehirden
belirsen kapýda biranda
sabah uyansam ellerimdeki kokunla
gelsen bugünüme yarýnýma
gel diyemiyorum gel demek istesemde
özlüyorum olabildigince...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.