çekip gitmeli eyyam

bir eylülü daha terk ettim çoktan
dünlerin alev rengi kucaðýna

belki bu son eylüldü yaþadýðým
belki de onlarca eylül daha yaþayacaðým
sesimi duymayacak hiç kimse bir ihtimal
ben hep sessizce aðlayacaðým

baþkalarý ilkyazlarý kutlarken
gözyaþlarým dökülecek göðe
yeryüzü hasretle bekleyecek
geri dönüþünü onlarýn

matemli bir sonbaharda
aðaçlar unutsalar da kalbimi yakan kederi
kavuþacak hasretliler o son buluþmalara

bütün kuþlar uyuyacak
ben bu gece yine hiç uyumayacaðým
tebessümüyle sabrýný beyan edecek
yüzünün kývrýmlarý
tahammülüyle isyanýmý gömecek gözlerim
geleceðin buz gibi topraðýna

sabah yeni uyanýyormuþ gibi davranmak
selam vermek demektir
ezelden miras kalan bir aþinaya
belki de iki satýr kelam etmek olsa gerek kainata

kayýp þafaklara býrakmalýyýz
yola çýkmadan önce yürekte beliren
kýrýlgan ürkek telaþlý hali
sýkýntýsý yolculuðun mekik dokumalý
zihninde her seyyahýn
öyle bir limana demir atmýþ ki
ömrümüzün gemisi
burada yalnýzca bize geçer hükmü zamanýn

bir tomurcuðun açarken çýkardýðý sesle
dinlenmeli suda oyun oynayan yakamozlar
bütün gece süren maceralarýndan arýnarak
çekip gitmeli eyyam akýbeti sýr olan bir yerlere







Sosyal Medyada Paylaşın: