bu þehrin yalnýzlýðýný aldým omuzlarýma birde vazgeçilmeyen o sonsuz gözyaþlarýný bu þehrin acýlarýný aldým içime ruhuma alýþkýným zaten içime iþlemiþti her anýyla
tüm aþýklarýn ahýný doldurdum içime korkmadan biriktirdim besledim hissettim derin ömrümde düþündümki bu benim yaþam hevesim sebebim bu þehre adýmý verdim artýk o ben o benim
bu þehrin yorgunluðunu aldým yorgunluðuma bezginliðini sonra isyanlarýný kattým isyanýma þimdi soracaksýn neden diye yoksun diye anla ben ölürüm benden sonra acý olmaz aþýklara...
uðraþ aþkar
Sosyal Medyada Paylaşın:
eski_yara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.