Yürüyorum.... Karanlýk bir gecede bilmediðim bir yere Bu gidiþte benimle gelen bir dost’um var Her attýðým adýmda uzayan yollar.
Eþgali belirsiz bir duygu sardý bedenimi Sanki ben bende deðilim Beni alýp býraktýn karanlýklar içine Rüzgarýn bile umutsuzca estiði bir yere.
Þimdi bu yolun sonu nereye çýkar ? Karanlýktan aydýnlýðamý yoksa kat,kat karanlýðamý ? Aslýnda umrumda bile deðil nereye çýkacaðý Umrumda olan ! Karanlýk veya aydýnlýk yolun sonunda beni, KÝMÝN KARÞILAYACAÐI....
Sosyal Medyada Paylaşın:
BEYAZ MÜREKKEP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.