Ah ne vakit bitecek ruhumun ýstýrâbý?
Ne tel kaldý sazýmda ne de saðlam mýzrâbý.
Yaktý kavurdu beni inceden derin sýzý;
Ýkbalimden kayýyor sanki ülker yýldýzý...
Yüreðimde hýþýmla uyanýyor volkanlar?
Artýk gözyaþý deðil gözlerimden akanlar!
Efkarlanan baþýmda ölüm gezer korkuyla;
Çok uzun bir süredir kavgalýyým uykuyla...
Bir yayla görüyorum, ötelerde bembeyaz;
Keþke gidebilseydim dilimde bitmez niyaz...
Uzaktan gülümsüyor oranýn sakinleri.
Belli ki býrakmýþlar kalplerinden kinleri.
Semalarda gezinen birer yýldýz olmuþlar.
Gecemi aydýnlatan lamba gibi dolmuþlar.
Hangisine uzansam bana:" Durma gel!" diyor,
Sýyrýl dünya yükünden:" Nedir bu engel?" diyor.
Gönlüm yandý kavruldu hüznüm göðe savruldu;
Ölüm aþkla vuruldu özüm Sen’de duruldu.
Gönül daðým dumanlý fýrtýnalý devamlý;
Benle hem hal olanýn her an yüreði gamlý!
Nerde bende o paye sinem yüklü günahla.
Aþka ulaþmak gaye kalbim yanar bin ahla!
Ey nefsimin Haliki! Kainatin maliki!
Muradým kul olmaktir; Sana candan hakiki
Murat CANBOLAT