her sabah uyanýr uyanmaz perdeleri aralayýp pencereleri usulca açarken kokun daðýlýr günaydýn der gibi kokun, odamýn daðýnýklýðýna içime çekerim sonra her sabah yaptýðým gibi bir nefes ve bir nefes daha...
çiçekleri suluyorum sonra çiçekleri kahvaltýdan önce biliyormusun ? bu aralar hep beyaz bir gül konar pencereme perdeleri her araladýðýmda ondan mý bilmem ama ? her sabah baþka bir özenle kokluyorum... bu sabahta olduðu gibi.
sonra bahçede kýrmýzý ve diðer güllerin boyunlarýný usulca büktüklerini sezdim aman kýyamam... ama, ne yaparsýn en son beyazlar içinde görmüþlüðüm vardý ki o günden sonra bütün beyaz güller gözümde canlanýr bir melek gibi...
bugün günlerden salý ve takvim yapraklarý beþ aðostos’u gösteriyor sanki hiç koparýlmamýþ gibi duvarda öylece oysa aradan yedi yýl sekiz ay,evet yaklaþýk sekiz yýl ama kahretsin ben hala neden ayný sahnenin tozunu solumaktayým...
evet yaklaþýk sekiz yýl önce bir düðün konvoyunun önümden hýzla geçiþi gibidir takvim yapraklarý þimdi
ama bu sefer koparamýyorum nedense koparamýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.