Nefesim kesiliyor, seni düþündükçe
Boðuluyorum, ölüyorum adeta
Düþüyorum.
Düþüyorum, kendimi kaybedip.
Kaybetmenin acýsý mý,
Kaybettiðimin bu sevgiye
layýk olmamasý mý beni yýkan?
Düþüyorum nefessiz kalýp,
Astým krizi diyorlar...
Bilmiyorlar
O anda seni düþündüðümü...
Bilmiyorlar asýl derdimi...
Uzun süre kendime gelemediðim o anlarda
Ruhumun beni terkettiðini hissettiðim anlarda
O’nun nerelere uçtuðunu bilmiyorlar.
Söyleyemem ki,
Beni gerçekten seven o insanlara!
Nasýl derim sizlere raðmen ben hâlâ
Baþka limanlara gidiyorum.
Umutsuzluðun iþkencesine,
Gönlümün ahmaklýðýna,
Dayanamadýðýmý...
Söyleyemem ki,
Her þeyi, herkesi býrakýp ölmeyi istiyorum,
Ben beni terketmek istiyorum.
Bu dertten ölmeden kurtulamam nasýl derim,
Size raðmen nasýl bunlarý düþünürüm,
Bu bir utanç ve izahý yok!
Bu bir dert ki ilacý yok!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.