Ceza
En büyük, en aðrýlý, en kötü cezayý verdim kendime:
Seni unutmadým.
Adalet mi, reva mý bu bana ki unutamadým....
Kýrdýn, terkettin, parça parça ettin de kalbimi;
Yine de her bir parçasý seni çaðýrdý sessiz çýðlýklarla.
Sen duymadýn;
Kimseler duymadý yakarýþýmý.
O duydu, O biliyor:
Her þeyi bilen, gören Rabbim biliyor ki,
Unutturmadý seni bana.
O beni seviyor.
Senden ummadým, O’dan umdum,
Sana güvenmedim, O’na güvendim.
Senden istemedim, O’dan istedim.
O, beni benden iyi biliyor ki,
Utandýrmadý, utandýrmasýn Allah!
Sana duyuramadýðým sesimi O duydu;
Gönlümün arzusu buydu:
Seni unutmadým, unutamadým.
Unutmak kaybetmekti...
Öyle çoktu ki kayýplarým...
Çoktan razýydým bu cezaya da
Verdiði ezaya da...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.