KADINLIĞIM

rüzgar esti
kadýnlýðým üzerinden
bir köprü kurdum dünyaya
sallantýda fikirler üzerine
bacaklarýmýn arasýndan geçti hýrsýz karga
dudaklarým büzüldü
yandýk düþmeden cehenneme
olacaðý bu ya,
annem bana küstü


köpürdü deli dalgalar
salgýn bir hastalýk yayýldý aleme
alem kýrdý aynasýný
battý cam kýrýklarý haneme

kadýnlýðým son restinde
çýktý kürsüye
cayýr cayýr bastýðým her yer
dökün denizleri üzerime de sönsün ihtirasým
sularý çekilsin bedenimin
bitsin ýzdýrabým

iki kelime üzerinde dünya dönerken
býçak gibi kesti etimi senin sevdan
kaným yok çekildi yýllar önceden
aðlamalýklý þiirler yazdým
yaþ dökmeden kaðýtlara
geceleri deldim kurþunsuz askerlerle
en büyük savaþým
seninle
hoþgeldin azrail

ellerim suçlu
dillerim suçlu
gözlerim suçlu
sürüm sürüm sürüneceðim belki de

ama

içimi yakýyor
bu yaþama hevesim
içmeden duramýyorum suyundan hayatýn
ne büyük seviþme bu tanrým
zirve böyle biþey olsa gerek
sonsuzluk böyle birþey olsa gerek
ne anlatýlýr
ne yazýlýr
ne de okunan cinsten
varsa cesaretin yaþamalýsýn
hoþgeldin azrail

kadýnlýðým
son keþfinde
bedenden ötesinde bir yerlerde
kaybolurken,
sen
tuzak düþlerdeyken
ben
büyük gitgeller üzerindeyim
nefretim
aþkým kadar büyük
hisler cumhuriyetindeyim
yalan olduðunu öðrendiðimden beridir
hiç olmadýðý kadar kendimdeyim

kadýnlýðým
emek vermek kadar kutsal
senin gözünde nerde olduðumu bilmediðim bir þekilde
kývrým kývrým oyunlar dönmekte baþýmda
aleme aþýðým ben
görmek istediklerimle
kývýlcýmlar dökülüyor dilimden gözümden kaþýmdan
yanacaðým alev alev
umurum damý en baþýndan
ve zamaný gelince
açacaðým ellerimi beyaz bir boþluða
ne çok sevdim kendimi
ellerim kollarýmý gözlerimi
tanrým yaratmýþ dedim yoktan beni
sevmeyip de ne yapayým sen söyle
böyle bir mucizeyi

kadýnlýðým
ömre bedel
kadýnlýðým
toprak altý
vaktim doluyor
cebimde akçelerim
hoþgeldin azrail
vakit tamamsa
fazla lakýrdýya gerek yok
kesilmiþse biletimiz
buyur gidelim...


S.BENÝCE

not: zaman zaman karamsar kelimelere bürünmekteyim
bazý þiir dostlarým benim mutsuzolduðum gibi anlamlar çýkarmakta...
elbette zaman zaman herkes kadar...ama benim böyle bir durumum yok kronik mutsuzluk gibi:)) tam tersine...valla yaþamaya doyamýyorum:)
nedense açýklama gereði hissettim...
þiir yazýyorum þiirimde ölümden de bahsederim ölmem gerekmez ama...
herþey girebilir benim þiirime...illa þiirdeki þeyler olmam gerekmez...
yani senemin gayet keyfi yerinde...:)
saygýlarýmla




Sosyal Medyada Paylaşın: