Þimdi sen yoksun ya uðrunda ömrümü harcadýðým... Gökyüzünde karabulut olmuþum, dinmez gözyaþlarým Beynimde þimþekler çakýyor, Sel basýyor yüreðimi.
Ne yaptým sana sevgili? Çok mu geldi sana sevgim ki, Alnýmda kara yazý oldun? . . Gittin öle bir gittin ki, gelmeyen vakit, Kalbimde sýzý oldun... Artýk titriyor ellerim, Tutmuyor dizlerim, Hasretinle felç oldu bedenim. Gündüzleri anýlarýnla geçiriyorum artýk, Hep karþýma oturur da gözlerime bakardýnya, Okþardýnya saçlarýmý, Yine hep karþýma bakýyorum belki birgün gelirsin diye... Ya geceleri? Geceleri korkuyorum sevgili hayalinle yaþamaya.. Sen yoksun her yer zifiri karanlýk, Kimse görmez, Duymaz çýðlýklarýmý... Gittiðin de daha çok anladýmki Seni çok seviyorum... Þimdi! Siyah akþamlar da sensizlikle boðuyorum kendimi, Ve Canýmý sana adýyorum, Son bir dileðim ise, Mahþerde yanýma gelmeni istiyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
adımaşk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.