Ne zaman bir güle yarenim desem,
Dikensi dilleri batan batana!
Dost bildiklerimle bir meyve yesem,
Bire bin yalaný katan katana!
Kuru dala dönen yitirmiþ özü,
Ýçinde kalmamýþ yarenlik közü.
Yürekten söylesem kýsacýk sözü,
Kaþýný gözünü çatan çatana!
Bedenim aþk ile yanarken nara,
Halden bilmeyenler düþürdü zara.
Sorgusuz sualsiz çekerler dara,
Benliði meydanda satan satana!
Bu can pazarýnda kalmadý mertlik,
Alkýþlanýr oldu þimdi namertlik.
Sanýyor boþ sözü kimi cömertlik,
Sözünün üstüne yatan yatana!
Bana diyorlar ki divane deli,
Can mezada düþtü yoktur bedeli.
Feyzi’yim yanlýþý sürgün edeli,
Ardýmdan taþlarý atan atana!