Dün gece ilk defa sensiz uyudum;
Tabi uyudum sayýlýrsa...
Hergün olduðu gibi ýþýklarý söndürdüm,
Senin istediðin gibi.
Hani hep derdinya ýþýk gözümü alýyor diye.
Gökyüzünde alevlenen bir yýldýz,
Sanki herzamankinden daha farklý daha bir parlak.
Sanki senin simaný yansýtýyor bana,
Yada bana öyle geliyor.
Þimdi seni daha da iyi anlýyorum;
Iþýk gözümü alýyor...
Of! Olmayacak böyle,
Beceremeyeceðim uyumayý.
En güzeli gidip gece lambasýný açayým.
Hani o seninle birlikte beðendiðimiz,
Üzerinde ayýcýklarýn olduðu;
Hani o en afilli karanlýklarda,
Bir parçada olsa içimizi aydýnlatan,
Gece lambasý...
Hatýrlýyormusun?
Bir gece ikimizde uyuyamamýþ,
En sonunda gece lambasýný açmaya karar vermiþtik.
Dýþarýda fýrtýnalarýn koptuðu geceyi diyorum;
Hatýrlamýyor musun hala?
Gece öyle bir gök gürüldemiþti de sen uykudan uyanmýþ,
Baþ ucumuzda yansýyan ayýcýðýn gölgesinden ürperip,
Çýðlýklar atmýþtýn.
Ne geceydi be!...
Keþke þuan yine yanýmda olsan,
Yanýmda olabilsen de çýðlaklar atsan;
Kulak zarýmý patlatýrcasýna.
Ýkimizde birbirimizin dengiydik be
Sanki ceylanýn pýnara iniþiydik.
Böyle olmamalýydý,biz bu sonu haketmemiþtik.
Biz hep birbirimizin üzerine titremiþtik.
Neden? Niçin?
Hani sen buluttun ben ise gökyüzü.
Ben hep derdimya sana:
’’Sen bensiz yaþayamazsýn ama ben yaþarým.’’diye
Çünkü sen bulutsunya bende gökyüzüyüm
Sen yaðmur olup yaðar ve gidebilirsin
Ama ben hep ayný yerimde kalýrým.
Þimdi gittin,yaðmur olup yaðdýn.
Kimbilir kimleri,kimbilir hangi topraklarý ýslattýn.
Neden karardýn be bulutum ?
Neden? Neden?
Eyt be koca gökyüzü
Eyt be yalnýzlýklarýn prensi,gökyüzü.
Sen bulut olmadan yaþayabilirsin,öylemi?
Yaþarsýn.Yaþarsýn.Yaþarsýn.
Nasýl yaþanýr ki böyle bir acýyla?
Bir bilen varsa anlatsýn bana,
Bende bileyim.
Gerçi çok iyi bildiðim birþey var.
Bütün bu olanlar benim kabahatim.
Senin üzerine yeteri kadar titreyemedim,
Affet beni ne olur;ne olur affet beni.
Göndermemeliydim seni yalnýz baþýna.
Neymiþ efendim iþ görüþmesiymiþ,
Neymiþ efendim ben çocukmuymuþum,
Ýþ görüþmesine bile yalnýz gidemiyormuþum.
Tabi sende haklýsýn.Nerden bilebilirsin ki?
Durakta beklerken freni patlamýþ bir otobüsün
Tekerlekleri altýnda kalýp,
O benim öpmeye bile kýyamadýðým dudaklarýnýn,
Kanla ýslanacaðýný.
Nereden bileceksin ki? Nereden?
Bak görüyormusun yine baþardýn bana kendini hatýrlatmayý.
Hep sen unutamazsýn ki derdin.
Demekki biliyormuþsun.Ermiþmiydin sen ne?
Neyse artýk bu gecelik bu kadar yeter,deðil mi?
Sabah yine erken kalkýp iþe gitmem gerek,biliyorsun.
Of! Lütfen söylenme ama yine bulutum
Hiç yaðmasýný istemediðim ama...
Kara bulutum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.