"rýhtýmdan uzanan eller sanki senin için havada öylesine, neyse boþver.."
kalem daim kalacak ruhlarýmýz paramparça olsa da gerçek bir ruh olabilmek için yine de o kaleme bir gün ihtiyaç duyacak ya, neyse.. býrak þimdi kalemi, býrak da; rýhtýmda sallanan eller gibi el kalsýn tüm bilgim yüreðine..
küçük bir kitabý açtým küçücüktü de ellerim ama dýþarýda deðillerdi þükür ettik ikimiz de yýldýzlara doðru bakarken kaydý onlardan birkaçý yüreðimize ve aktý kalemin rengi geceye doðru aktý mürekkep, boyadý kalbimizi, küçücüktü ellerim içerideydi ve güvendeydi,
"rýhtýmdan uzanan eller sanki senin için havada öylesine, neyse boþver..onu da sonra anlatýrým demiþtin.. "
boþverdik ikimiz de..
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeremDuran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.