Çocuk düþlerimdi sýðýndýðým, Ruhumu doyurduðum týka basa Sevgi açlýklarýnda.. Kalýn duvarlar ördüm Benim olan, ben olan çocukluðuma Dokunmasýn kirli hiç bir yürek, Acýtmasýnlar onu diye... Bilmem haksýzlýk mý, Dünyanýn kirlerini onda arýtmak. Oysa vermek isterdim ona Evrendeki saf olan ne varsa Sevgilerin en masumunu En büyüðünü koþulsuz aþkýn. Sonsuzlukta birleþtiðinde Yaþadýðým her bir aným Bilmem beni affeder mi ÇOCUKLUÐUM...
12.07.2007 23:23 Sosyal Medyada Paylaşın:
EzelSonan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.