Gecenin bir anýnda, birden aklýma geldi. Ölüm tefekkürünü, nasýl yapmýþ büyükler? Yataða uzanarak, kapattým gözlerimi. Sanki Azrail gelmiþ, ruhumu almak ister...
Sanki daha ölmeden mezarýma girmiþim, Tahayyül ettim, bu gömülen benmiþim. Daracýk soðuk yerde, derinden ürpermiþim. Münker Nekir baþýmda, sorgular sualeder...
Men Rabbuke, vema dinüke ilk sualim. Cevap veremezsem Rabbim ne olur halim? Rabbim Allah, dinim Ýslam, der mi dillerim. Dil konuþmaz,dile gelen yaptýðýmýz ameller...
Kabir imansýzlarý,öyle bir sýkacak ki, Feryadýný duyarmýþ,orda yatan ölüler. Piþmanlýðýn mezarda,faydasý olmazmýþ ki. Bu günahkar vucudum, tevbe edip þükreder...
MEHMET DEMÝREL Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.