Ruhu suskunlukta gezen tutsak kýz,
Görün bir halini mýzmýz mý mýzmýz,
Yalnýzlýk raks eder ruh dünyasýnda,
Tek arkadaþý var: gökteki yýldýz…
Köþenin baþýna sinmiþ bir arsýz,
Uzaktan bakýnca pek acýmasýz,
Hiç kimsesi yoktur yaný baþýnda…
Herkes ona karþý, ona duyarsýz.
Olmuþ bizim arsýz, aniden hýrsýz,
Gönül çalmakta bir ulaþýlmaz hýz.
Arsýza tutulmuþ mýzmýz bir anda,
Üzerine yaðmýþ onlarca yaldýz…
Varsýn bu þiir de böyle son bulsun,
Mýzmýz kýz arsýzýn gönlüne konsun.
Umuda abanan diller lâl olsun,
Naðmeler bir ömür aþk ile dolsun…
Pelin…
Aðustos/2010
Hece ölçüsü denemelerinden...
Hatalar af ola...