artýk yazmayacaðým diyorum, seni okumak istemiyorum çok istedim seni yaþamayý ona da sen müsaade etmedin…
kýrýlsýn kalemim, yansýn kaðýdým dilim lal olsun, gözlerim kör… sen gittikten sonra hayat çok zor…
artýk okumayacaðým seni, düþlemeyeceðim ellerini, çizmeyeceðim hayalini yüreðime, renklerini hayatýmdan çaldýktan sonra geriye bana senden kalan, siyah beyaz bir görüntü, daracýk bir oda… ve çaresiz ben…
senin gibi kadere boyun eðmeyeceðim, ama yinede sensiz olmayacaðým… yapamayacaðým, sensiz bulamam kendimi…
artýk izlemeyeceðim hiçbir filmi, afiþlere bakmayacaðým… iþte bu film bizi anlatýyor kelimelerini duymayacaðým ne senden nede baþkasýndan…
oynayacaðým kendi filmimde sen gideceksin ben gözü yaþlý arkandan bakarak ve avazým çýktýðý kadar baðýrarak gitmeeeeeeeeeeeeeeeeee gitmeeeeeeeeeeeeeeeeee diye… sen yine duymayacaksýn… yönetmen sendin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
nesih_esen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.