ben aþký inkar etmedim, öyle bir günah iþlemedim, en büyük ceza verildi sevilen tarafýndan, kör kuyulara atýldým yusuf misali...
hiç çýkarýlmadým kuyumdan, farkedilmedim kimselerce hep yandý kora döndü yüreðim...
ben aþýk kaybetmedim, kaybedilen bir aþký buldum bir baþkasý oldum ve sakladým, hayat verdim, anlam kattým sonra da anlamsýzlaþtýrýlýp kuyuma atýldým...
ben aþký kaybetmedim, aþka yenilmedim... maðlup edildim büyüttüðüm aþk karþýsýnda, seyircili ama sahnesiz di...
çalýnýverdi iþte, çýkýverdi hayatýmda, onarmýþtým, iyileþti ve kayboldu yada çalýndý çalýndý çaldý... Sosyal Medyada Paylaşın:
nesih_esen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.