sırların surlarında

kör kuþlar
kalbime artýk
konmazlar
dalgalanýr bir müddet daha
ruhum sýrlarýn
surlarýnda
orada uyuyanlar ki
saðlardan daha endiþeli

ne de maviymiþ meðer
mor sümbülün sürmesi
bilirim en çok beni yakar
bahçesinde mahzun durmasý

her iþi sözlerinden
þifreli Yâr
esrarýnýn renginden
toprakta gezinen
fanilere de ver

vicdan atýmýn terkisinde
tükenmedi tahammülüm
tutulduðunda gözyaþlarým
sin’i tende görürüm

göklerden yere
yaðan çamurlarla
ýslanmýþ bir halý
bilmem ki onu nere
sermeli
üstelik fazlasýyla
yoldayým þimdi

vakt eriþti
aþaðý inmem gerek
yine de geçemem ki
köhnemiþ bir evin
odalarýndan
yüreðim böylesine
kan revan içindeyken

bir dolunay ki kocaman
gecelerimin ufkunda
henüz batmadan
unutuþumun tek temsilcisi
tatlý ve mütebessim
bana gelmedi
Sosyal Medyada Paylaşın: