o k l a v a /v o l e y b o l

Yýl 1980 Ankara’da
Mamak’ta da, Demirlibahçe’de de…
Ali topu attý.
Fahriye oklavayý vurdu.

Bütün okul tek yürek.
Sýfýrcý Cihangir dahil tezahüratta.

Arkadaþlarýn anneleri, babalarý, her biri koç,
Taktik deðiþtiriyorlar devamlý.
Maçlarý býrak antremanda ter atýyorlar.

Yarý final maçýný aldýðýmýz gündü
Yarýn Ankara þampiyonu olabiliriz.

Yüzüncü yýl marþý gibi cesur,
Ýstiklal Marþý gibi özgür,
Gençliðimiz kadar havalýyýz.

Omuzlarda giriyoruz okula.
En kolayda beni taþýdýlar???
Alkýþlar hâlâ koynumdan çýkmadýlar.

Bizimkiler bi haber olanlardan.
Annem evde biliyorum aklý bende.
Bu çocuk nerde?

Her yöne ayný tarife icatsýz.

Akþam girdiðimde eve
Midemi aðlatýyor gözleme kokusu açlýktan.
Nereden uzandým peynirliye,
Önce sað iþaret parmaðým yiyor oklavayý,
Sonra sað bacaðým tadýyor acýyý.
-Ýmana dine yetti þu top sevdan
Nerdesin bu saate kadar?

Pamuðum ölmüþ meraktan.

-Fahriye oklavayý vurma yarýn final maçý var.
-Maçýna da sana da Anarþit!!! dolu her yer.

Bilse oðlunun plonjonlar attýðýný,
Son beþ sayýyý havuzdan servisle aldýðýný,
Kutlamak için yapardý gözlemeyi
Dua ederdi final maçýna
Ayakkabýmý çýkarmadýðým için bile kýzmazdý antrede
Oklavayla uzatýrdý peynirliyi
Kandýrýr, havada gezdirirdi gözlemeyi
Kendine çeker öperdi beni
Elleriyle yedirirdi
Zorla yedirirdi
Beþinci gözlemeyi.



Ali Ulubay

Sosyal Medyada Paylaşın: