Garip bir durgunluk var üzerimde Aðýrlýðýný olduðu gibi býrakmýþ bedenime Dayanmaya çalýþýyor sevdiklerime tutunuyorum Onlar sayesinde ayakta duruyorum
Vefasýz bile diyemiyorum Çok kýzýyorum belki ama bir türlü belli edemiyorum Belki de asýl kabahat benim Çünkü o derece sevmemeliydim
Her þey o gözlerine baktýðým anda olmadý mý zaten Bakmaz olaydým o gözlerine Dalmaz olaydým gerçekleþmeyen hayallere Gerçekleþmesi mümkün olmayan o emellere
Hâlbuki ne hayaller kurmuþtum biliyor musun? Bi defa her þeye raðmen beraber olacaktýk Ýstanbul ortak þehrimiz… Kýz kulesi vazgeçilmez mekânýmýz olacaktý
Ve daha neler… Saymanýn ne önemi var ki Çünkü sen yoksun artýk Belki varlýðýn var Ama ben varlýðýnda yokulugunu yasýyorum
Üzülüyor muyum bilmiyorum Daha doðrusu bu sorunun sorulmasýný sevmiyorum Çünkü yalan söyleyeceðimi biliyorum Sýrf sevdiklerim de üzülmesin diye…
Hep unutursun diyorsun Kolay mý peki unutmak, unutabilmek Var mý bir yolu bir hocasý Varsa gelsin yanýma öðreteceðini sansýn
Gelsin bana ona da öðreteyim Unutmanýn mümkün olmadýgýný Bir yola düþtün mu Yoldan donmenýn ne zor oldugunu
Ben böyleyim iþte… Madem istemiyorsun Madem elinden bir þey gelmýyor Madem yapamayacagýndan korkuyorsun
Ne olur kendýný uzme Kendýnden nefret ettýgýný sakýn dusunme Olsa ýdý eger belký mutlu olurduk beraber Ama sen herseye ragmen mutlu ol….
Sosyal Medyada Paylaşın:
morta Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.