BENİ UNUTMA YETER BANA...

Teker teker sönerken , bu þehrin ýþýklarý,

Karabasan gibi hüzün çöküyor , yorgun yüreðime

Gece sessiz...Ve en zifirisindeyken karanlýk,

Umudun ayak sesleri bile duyulmaz oldu artýk...

Bak Züleyha nýnda sesi çýkmýyor... Yazýk

Sanýrým onunda canýna tak etti

Bu amansýz hastalýk...

Oysa ne olacak sanki diyorum , sen bari susma

Arkamdan aðlamayacak ya caným insanlýk.

Üzülme sakýn sevdiðim , ben çoktan kabullendim

Yakýþmaz bize kadere dargýnlýk...

Yalnýz geldik , yalnýz öleceðiz

Zamansýzda olsa ayrýlýk.

Aþýklarýn son duraðýdýr , Aþiyanda mezarlýk...

Sosyal Medyada Paylaşın: