Yar, nasýlda bakmýþ týn dikipte gözlerini? O melül bakýþlarýn ruhuma iþlemiþti. Bakarak söylemiþtin, hikmetli sözlerini, Sevmeyen bu gönüle, sevgiyi öðretmiþti…
Gözlerin. ah þehla bakan o güzel gözlerin, Hasret yakar, bilirim kavuþmayý beklersin. Çölde bir vaha gibi, içimdeki özlemin. O gülen gözlerinden, bize nazar deðmiþti…
Mecnun Leyla sýný o gözlerle görmüþtü. Benliðini kaplayan, bir sevdaya düþmüþtü. Onca güzel görse de, Leyla yý düþünmüþtü. Hasretle, sevgiliyi gören gözü öpmüþtü…
Yeter ey yar, gelmiyorsan bakma o güzlerinle! Kalalým ayrý ayrý, girmesin gözümüze hayal bile Ferhat Þirin aþkýna dað deldi bilindi gücü ile. Kavuþmak mahþere kaldý, kavuþmadan ölmüþtü… Mehmet DEMÝREL (22.08.2010) Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.