Kaç ateþböceði konar yitik uykulara. Sahibini kaybetmiþ düþler Bir günahýn gecesin de can bulur. Yeminler döner yarý yoldan Kendine sürgün kelimelerle. Ardýna bakmaz ölüm uykusu. Alnýnda kýzýllaþýr güneþ Son nefes gibi. Günaha doðmanýn bedelini aþk öder. Artýk, boynumuza geçmek isteyen Urgandýr sevda.
Tutuþur eller iki rengin arasýnda. Tetik çekilir, Vurulur gökkuþaðý. Aðýr yaralýdýr öykü zamansýz yaðmurlarda, Saçak altlarýnda yaþamýn kanat çýrpýþlarýný bekler. Hiçbir söz yetmez Bu yarayý sarmaya, En sevdalý güneþ bile Dallarýnda donar gitmelerin. Çelikten bir rüzgar eser yüzünde Þehir aðlar, Ayrýlýk ihanet eder ölüme..
Baþka adý yok bunun, Bitmeyen bir yolculuk baþlar Mekânsýz yazgýlarýn içinde. Þefkat dudaklarýnýn arasýndan öper delice susmalarý, Çýrýlçýplak dans eder ilk bakýþlar. Duru bir rüzgâr eser kendi masalýnda Yasaklar yýrtýlýr, uyanýr sarhoþ umutlar, Sýkýca tutunur yataðýna ten kokusu Usulca demlenir aþk Dizleri titrer akþamüstü þiirinin O yasaklý dokunuþlar arasýnda Üþümesi geçer öpüþmelerin, Baþka adý yok Zamana tutsak bu seviþmelerin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Nilgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.