Saçlarýna menekþeler takardý Çiðdemler toplarken, kekik bulurken Döndüðünde ladin, gürgen kokardý Evine ceylan gibi sokulurken
Büyüdü, serpildi kýr çiçekleri Ve kýr çiçekleri içinde gelin Yakmaya baþlarken o, yürekleri Seçildi içinden onca güzelin
Yüzü, çiçeklerin en güzeliydi Gülüþü, bir dalý eðdiren rüzgâr Bakýþý yürekte duygu seliydi Yüzünden daha ak deðildi karlar
Yüzünde her daim belirgin neþe, Yanaðýnda ayný gamzesi vardý Ve yüzü her daim dönük güneþe, Durmaksýzýn aydýnlýða bakardý
Herkes sevdi onu bu þen haliyle En nemrutu bile kalbini açtý Güldürdü en yüzü gülmezi bile Etrafa tümüyle aydýnlýk saçtý.
Daðý, taþý sevdi; otu, böceði Gülerken deliþmen taylarla güldü Kokladý her yeni açan çiçeði Uykusunu seher rüzgârý böldü.
Belirdi kapýda bir bir talipler Yüzü, her yiðidin kalbini çeldi Nice mühendisler, nice tabipler Birbiri ardýnca kapýya geldi.
Bu arý güzellik, bu masumiyet Her yaðýz yiðidin hayalindeydi Bu, bir taze çiðdemdeki bekâret Asya’ da körpe gonca halindeydi
Çabucak kapýldý bir þen rüzgâra Bir taze fidaný sever gibiydi Bir beyaz buluta tutulur gibi Ve çabucak vardý bir zor karara Kapýlýp hayale gider gibiydi Tüm hayallerini unutur gibi
Kurduðu o çýlgýn düþleri gibi Büründü beyaza bir gün ansýzýn Ve gitti bir gün tüm türdeþleri gibi Düþtü kollarýna bir vefasýzýn
Adý pelesenk olsa da dillere Kurduðu düþlerde hoyratlýk yoktu Sarýlýp uyuyacaðým sandýðýnýn Ýçinde saklý bir sevgisi yoktu
Giderek duruldu yaylalý gelin Yüzünde kalmadý o eski neþe Ne bir gece vakti ayý aradý Ne yüzünü döndü artýk güneþe
Bir aðaç gölgesi de yoktu artýk Ne saçta mimoza, ne elde çiðdem Dedi: biz birlikte aðlayacaktýk Neden geldin sevmemiþtin de madem?
Aklý çocukluðunun ilk düþlerinde Direndi bir süre yaylalý gelin O saf masumiyet, gülüþlerinde Kalmamýþtý güllerden saf bu güzelin
Ýlk kez üzülmüþtü, ilk kez yanmýþtý Acýyý yüzünde ilk kez görmüþtü Ýlk kez aldanmýþtý yaylalý gelin Bir insan onu ilk kez sömürmüþtü.
Yaptýðý yanlýþý düþündü Asya Acaba sevmek miydi yaptýðý yanlýþ Yoksa sevgisini sunduðu muydu? Ve güvenmek miydi yaptýðý yanlýþ Yoksa gerçek sevgi zaten bu muydu?
Kýrýldý içinde bir þeyleri Asya nýn Servi aðacýnýn bir dalý gibi Sevgisi kýrýldý, kalbi kýrýldý Asya bir dolu kýrýkla kalbi Düþlerde kurduðu aþka sarýldý
Her adýný anan aþkýdýr artýk Her gülen yüzüne her þiir yazan Her umut kalbine sargýdýr artýk Temizler kanlarý, kalbinden sýzan…
Asya umutlar toplar artýk yarýna Ve yarýnlar yapar umutlarýna Dönmek için eski topraklarýna Yep yeni düþlere baðlanýr Asya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
almunis karacan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.