Ne zaman gün batýmýna baksam kýzýl saçlý bir çocuk, anne þarkýsýný söylüyor mavi gözlerinden havalanýr ak kanatlý martýlar akþam sýzarken aralýk kapýdan, gün kýzýla döner sessizliðe bürünür bu kentin, haylaz çocuklarý.
Artýk ne saçlarýný okþayan güneþ kalmýþ ne de yakamozlarýn gülüþlerinde yýldýz izleri gecenin karalýðýnda eriyen yalnýzlýðým susan bir türkü gibiyim yaðmurlara alýþmýþ bir güz bulutu zemheri ayazlar gibi içimde gezinen ne yana baksam, yaprak, yaprak düþüyorum topraða adým adým, hazan gelini. oldum bu sahili mavi sularýnda.
Nuri Daðdelen Özdere-izmir 19.8.2010 Saat.15. 18
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.