İFTAR VAKTİ
Ben seni beklemekten usanmadým
Doymadým kurak çöller gibi susuzluðuma
Ne bekleniþin üzer beni ne takatsizliðim
Dizlerim, ah dizlerim çoktan meftun
Çoktan bitkin
Çoktan vurgun özlemine
Hedefi saþýran kursun nasýl ýskalamýþsa hayatý
Son nefes nasýl son bir hevesle yenilen misse
Zamanýn saðýr döngüsünde nasýl tomurcuklanmýþsa hayat
Ýþte öyle, öylesine beklemekteyim.
Aldýrma sabýr taþýmý zorlayan hoyratlýðýma
Son bir ümitle kanat çýrpýþlarým
Heves devþirirse yeniden
Doðacaðýný bilirse günesin
Ay yemin ederse
Gölgelemeyeceðine gerçeði
Yüreðim yeniden ateþlenecektir
Bekleyiþ, bir ümit iklimde olursa eðer
Gama gelmez, örselenmez hevesler
Hedef ulvi
Maksat ulaþmaksa özlenene
Kýymetini takdir etmek
Deðerine kafa yormak düþer mi kulun haddine
Þimdi iki elim ve onlara baðlý eklemlerim
Zamaný ve yeri gelince susmak bilmeyen lisaným
Dün koþarken bu gün þaþýran hareket merkezim
Þoke olmuþ
Efsunlanmýþ
Göze gelmiþ
Ne hal olmuþsa þâkül’ü kaymýþ bir vaziyette
Hayata tutunabilme mücadelesi veriyorsa eðer
Beklediði ‘ecir’ ki, elbette buna deðer
Sen tavþanlar ülkesinde serkeþ
Yamyamlara ikliminde sermest
Deliye veli
Veliye deli diyecek kadar sapkýn
Bazen de þaþkýn gönlüm
Bir þey yaptým diyebiliyorsan hayatta
Ýþte o, her þeye aðzýnýn suyunu akýtan
’Ben’ diyip bilmediði birçok þeye kanýrtan
Ýçindeki benliði tepersen
Kurulacaksýn atlas sedirine…
Ey kendini
Ey gönlünü
Keyfini tepme þerefine nail olan kalbim
Sevinç senin
Kývanç senin
Haydi!
Ver nefsin iftarýný eðlensin
Senin iftihar vaktin…
Çalma hacet kapýsýn gir
Eðmeden baþýný
Alnýnýn akýnýyla…
Þimdi ey sevgili
En sevgili
Hadi gel!
Gitmeden sarhoþluðum
Kararmadan dünyam
Kulaðýma çalan yücelik terennümleri dinmeden
Sönmeden aþkýn közü
Kül olmadan
Son gücümü kullanarak açtýðým kollarýmý
Boþa çýkarma …
19.08.2010
Abdurrahim KÜÇÜK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.